حسین میرزاپور شکایت

شکایت از خودم دارم
شبا وقتی که بیدارم
تو دنیایی که من با تو
مثل قابی رو دیوارم
یه کم دور شدم از رویام
یه چیزی مثل تنهایی
من و پس میرنه از من
تو باعث این روزایی
دلم میخواد که برگردم
به حال خوبه روزایی
ببینم بی تو من تنهام
من و یه استکان چایی
تو هم انگار گرفتاری
نه تو دنیایی که داری
تو باقیمونده عطری
ته شیشه گرفتاری
فاصله بوده بین ما
اما تو میگفتی که نیست
صدای تو تو گوشمه
با اون دو چشمای خیس
میرم نه اینکه تنها شی
میرم تا با خودت بد شی
میدونم که نمی تونی
ازاین بیهودگی رد شی