حسین آبیاری کابوس

(زمان ایستاده وقتی ک دلم تنگه میگی افتادم از چشمات دلت سنگه
پرم از بغضودلتنگیوحالیت نیست
نباشی تا ابد کار دلم لنگه
دلم تنگه دلت سنگه،نباشی خونه بیرنگه
چطور تاکردی باقلبم که تسکینم ی اهنگه)
رهاکردی منورفتی
خیالت توسرم جاموند
همون بیگانه خواهی هات
نبض احساسم سوزوند
تورفتی تو خودم حبسم
بیااین پیله رو واکن
برات پروانه میشم من
بیا کابوس و رویاکن
(زمان ایستاده وقتی ک دلم تنگه میگی افتادم از چشمات دلت سنگه
پرم از بغضودلتنگیوحالیت نیست
نباشی تا ابد کار دلم لنگه