حسن صحرایی درخت

منم اون درختی کِ جنگل ی ِ عمره محلم نداده
مثله نیمکتی کِ بجز باد هیشکی بهش لم نداده
منم اون درختی کِ از ریشه پیره ولی مُردنی نیست
درختی کِ حتی توی بادوبارون زمین خوردنی نیست
روی ِ شاخه هام لونه کرده زمین
منو جوری ک ِ ریشه کردم ببین
سرم روی ِ دستای ِ باده همین
شکستن رو یادم نداده همین
منم اون درختی که ی ِ عُمره تنها فقط سایه بونه
درختی ک ِ قلبش کُهن ساله اما هنوزم جوونه
منم اون درختی کِ از ریشه پیره ولی مُردنی نیست
درختی کِ حتی توی باد و بارون زمین خوردنی نیست
روی ِ شاخه هام لونه کرده زمین
منو جوری ک ِ ریشه کردم ببین
سرم روی ِ دستای ِ باده همین
شکستن رو یادم نداده همین