حسام عبدی پاییز

تو زیر بارون رفتی اون روز و
بعد از تو از پاییز بیزارم
از گم شدن تو خش خش برگا
از گریه ی یک ریز بیزارم

من کارم از گریه گذشته که
بی چتر، تو بارون، میخندم
مردم منو با دس نشون میدن
میگن دیوونم، شرط میبندم

دیگه واسه من غیر ممکن نیست
میمیرم و میمیرم و میری
میخنده و دستاتو میگیره
میمیرم و دستاشو میگیری

من واقعا دیوونه تر میشم
بارون رو این حالم اثر داره

من از تموم روزای پاییز
پیشت، عزیزم خاطره دارم
بعد از تو از هر چی شبیهت هست
بعد از تو از پاییز بیزارم