بهزاد آینه

من یه آینه قدیمی گوشه ی اتاقتم
که همونجوری که هستی تو رو باور کردم
من تموم عمرمو شبیه تو خندیدم
که همیشه شادیاتو دوبرابر کردم
حال من به حال هیشکی جز تو بستگی نداشت
من با غصه هات غمگین بودم
عاشقم که تو چشای من می بینی خودتو
من گفتم نرو که نابودم
بزن منو بشکن
ولی ببین عشقم
بازم عکس توئه توی هر تیکه ای از تن من
عمر منو بگیر
ولی بیا بشین
واسه بار آخر
موهاتو روبه روم شونه بزن
حالا دیگه یکی به جام اومده
روبه روته اون آینه قدی که
مث من عاشق و با وفا نیست
اگه من کمم اگه کوچیکه دلم
واسه اینه که تو دل عاشقم
واسه هیشکسی غیر تو جا نیست