بصیر تقدیر

بعد یک عمری دویدن
بعد روزایی که دیدیم
جز سراب آرزوها
تو بگو به چی رسیدیم

جز دلی که غرق حسرت
چپ سینمون میکوبه
دیگه خورشید جوونی
کم کمک رو به غروبه

آروم اروم میشینه
روی موهات برف تقدیر
مثل یه رویای تلخه
که یه روزی میشه تعبیر

مث رمان قشنگی
که تهش دلگیر میشه
آخر قصه میفهمی
‌که چقد زود دیر میشه

میشی مثل یه کبوتر
که نداره آشیونه
مثل برگای خزونی
که میریزه دونه دونه

عاشق پروازی اما
پر و بالت جون نداره
تو میمونی و یه عالم
ارزوی نیمِ کاره