بابک بهراد انکار

از انکار تو می آیم
تمام باور دیروز
سرابی بودی از آغاز
نه یک فانوس یلدا سوز
از انکار تو می آیم
رفیق نا رفیقیها
شکستن های بی وقفه
تمام سهم من از ما
مرا اینگونه در برزخ
رها کردی به آسانی
نه هم دستی نه هم پایی
منو این بغض پنهانی
فقط از عشق بود از عشق
اگر زانو زدم بر خاک
مرا در سایه ها بردی
تو ای خورشیدک نا پاک
سر ت در حلقه ای از نور
دلت در چنگ اهریمن
بمان در اوج این دره
در این معبد بمان بی من
تو را هرگز کسی جز من
دخیلی بر نمی بندد
به این عاشق ترین عاشق
کسی جز تو نمی خندد
و تندیس تو ویران شد
به دست عاشقی بت ساز
چه ساده باورت کردم
دروغین بودی از آغاز
من از آینه ترسیدم
که در آینه دیوی بود
سکوت من در انکار
تماشایم غریوی بود