بابک بنازاده جانا

جانا چشم سیاهت در یاد
زلف سیاهت در باد
دلبری هایت در یاد
داده مرا بر باد
گشتم مست و پریشان
هر دم آتش هجران
سوزد جانمو جانا
بازا تا نروم بر باد
خفته در قلبم تیغ اندوهت
این ناخوانده مهمان
بشکستی پیمان چون گشتی پنهان
ای درد و ای درمان
بی تو بی تابم هم سوز هم سازم
بازا آرام جانم
عمریست دربندم خواهم بربندم
رخت از دنیا بی تو
بازا ای جان من