امیر پاشایی ماه

دارم غرق میشم تو دود سیگارِ تنهاییم
داره خون میچکه از آجرای دیوارِ تنهاییم
الهی بمیرم که نبینمم دلم چجور شکسته
مُزدم این نبود که اینهمه زجر و شکنجه
ماه بودی تو شب تاریک قلبم
میتابیدی مثل مهتاب توی هر شبم
از اینکه یروزی فراموشت کنم میترسم
من به همین دلتنگیه تو وابستم
کاشکی میشد دوباره بهت بگم چقد دلتنگتم
به آغوش کشیدم تورو هر شب از رو عکستم
منی که واسه داشتن تو نذر کرده بودم
زمین و آسمونو بهم دوخته بودم