امیر خوشاوی ترس

ترسِ دستات و نداشتن ، دلم و آزرده کرده
منه سرزنده ی پیش و ، عینهو یه مُرده کرده

ترسِ شب بی بودنِ تو ، بی قشنگیِ تنِ تو
بی چشایِ روشنِ تو ، بی بهارِ دامنِ تو
دلم و آشفته کرده
دلم و لبریزِ حرفِ ، تلخِ ناشنفته کرده

ای بهارنارنج گیسو ، ای چراغِ خوبِ جادو
همه آرزویِ من تویی تو ، بی تو شب تاریکه مَه رو

بی تو شب ترسه وُ زوزه ، بی تو شب بدونِ روزه
بی تو دل مثِ یه هیزم ، تویِ شومینه می سوزه