امیر حقیقت مرابه نام کوچکم صدا بزن

من از او برنمی گردم؛ بگو تقدیر برگردد!
کسی که زود رفت، ای کاش -حتی دیر- برگردد

چگونه می توان برگشت از خود؟ او خودِ "من" بود
اگرچه لحظه ی رفتن به فکر برنگشتن بود

اگرچه لحظه ی رفتن مردد بود؛ اما رفت
نمی آمد به او تنها بماند؛ زود اما رفت

نمی آمد به او با من بماند؛ با منِ تنها
به راه افتاد اشکم لحظه ی غمگین رفتن ها

ترجیع:
"مرا به نام کوچکم صدا بزن ای عشق
بیا دوباره در خیال خام من ای عشق

شبیه پیچکی شکفته در جانم
مرا به دور خود بِتن ای عشق!

صدایش مخملی آرام روی خواب هایم بود
به زیر لب مرا دشنام داد اما دعایم بود

مرا زندانی خود کرد و رفته رفته جانم شد
جهانم شد چقدر آسان چقدرآسان جهانم شد

چه می دانستم این زندان پر تکرار، نامش چیست؟
جهان زندان رفتن هاست؛ ماندن در مرامش نیست

دعا کردم که برگردد، به من گفتند می آید
به نامش می رسم هر دم، زبانم بند می آید

"مرا به نام کوچکم صدا بزن ای عشق
بیا دوباره در خیال خام من ای عشق

شبیه پیچکی شکفته در جانم
مرا به دور خود بِتن ای عشق!