امیرحسین امانی طراوت

توطراوتی به این دل که عاشقانه باشیم
ز این زمانه ی عشق تبصمانه باشیم
تو همان نسیم خوبه تبسمانه هستی
تو در این همه سیاهی نوره یقینم هستی
دو چشم تو بریده امان از این دل من
نگاه روی خوش را تو کرده ای ز من طرد
ز این غم جدایی سپیده گشته مویم
هوای گریه کردم نیامدی به سویم

ای آه از این دل صبرم خدا کن
این درد عشق را با او دوا کن
مگذار بسوزد جانم چو اتش
از عمر باقی اورا عطا کن
ای آه از این دل صبرم خدا کن
این درد عشق را با او دوا کن
مگذار بسوزد جانم چو اتش
از عمر باقی اورا عطا کن

من درقفس تو افتاده ترینم
جز عشق نباید جز عشق نبینم
تا تو نرسانی خود را به جانم
تا تو نشوی یار ارام ندارم


ای آه از این دل صبرم خدا کن
این درد عشق را با او دوا کن
مگذار بسوزد جانم چو اتش
از عمر باقی اورا عطا کن
ای آه از این دل صبرم خدا کن
این درد عشق را با او دوا کن
مگذار بسوزد جانم چو اتش
از عمر باقی اورا عطا کن