افشان غربت

عمری گذشت وسرنرسیدانتظارم

چرخیدروزگارونشدروزگارمن

نفرین به آفتاب که زخمیست یادگار

برسینه ی غروب ودل سوگوارمن

نفرین به شانه هایم اگرکم تحمل است

نفرین به غم که ساده گذشت ازکنارمن

برهم مزن سکوت مراوعبورکن

بگذاربادگریه کندبرمزارمن

ازغربتی به غربت دیگرکشانده است

نام ونشان گمشده ای راغبارمن

غیرازدعانمانده مراچاره ای دیگر

اقبال راببین به کی افتاده کارمن

دیگرکدام معجزه راتاب آورند

این دست های خسته بی اعتبارمن

نفرین به چشمهایم اگردرپی توسوخت

افسوس ای ستاره ای دنباله دارمن