ابراهیم خادمی نگو نه

نگو نه میدونم که دوستم داری
میدونم هنوزم دلت با منه
به این لحظه تلخ رفتن قسم
بری شیشه عمر من می‌شکنه
نمیذارن این اشکای لعنتی
واسه آخرین بار ببینم تورو
یه حرفایی مونده هنوز تو دلم
اگه میشه از روزگارم نرو
بهم حق بده سخته باور کنم
دل تو یه روزی بخواد وا بده
مگه میشه اونکه شده زندگیت
یه کوه غمو تو دلت جا بده
میتونی بسازی یکم صبر کن
هنوز زوده دلتنگ دستات شم
دلم مهره پوچ شطرنج نیست
نذاری توی بازی غم مات شم
بمون تا که آغوشتو وا کنی
دوباره به روی تن سرد  من
عجب بازی سرنوشتی شده
که هم مرحمی هم شدی درد من