آریو باور

دیگه نمیتونم برگردم . یه عمر واسه این لحظه صبر کردم
برام باورش سخته . همه چیزمو ترک کردم
تک و تنها تو جاده کسی نیست کنارم
الان نمیدونم کجام تویه رویام یا خوابم
اسمونم تیره و تاره بارونی هرشبم میباره
حالم مثله پرنده ای که پرواز میخواد ولی بی باله.

یه چنتا دست نوشته یه ساز گذاشتی تویه کوله پشتی
داری میری و حسی نیست حس و از تو کشتی
یادم میاد باور نداشتن باورمو
شانسی نیست باید بزنم تیره اخرمو
دیگه واقعی نمونده برام همه چی حبابه
بگو کی این راه لعنتی و تویه دستای تو داده
من خودم یه راهم یه ناجی
نه نمیدم به احدی باجی
زندگیمو هرجور بخوام میگیرمش به بازی...