آریانفر عشق آخر

دوباره تنها شدم حال من اینجوری نبود
من براش صدم بودم اما به صد راضی نبود
فکر کردم اگه بدم همه چیمو بهش نمیره
همه چیم کم بود و اصلا به کمم راضی نبود

چی بهش بگم چطور بگم بفهمه حال من بده
بفهمه چاقو توی قلب من زده
ببینه وضعمو بمونه در نره

میگفت برو نمون با آدمی که سنگیه دلش
باور نکردمش و چسبیدم بهش
خودش میگفت پشیمونیه آخرش

همیشه سهم من غمه
نمیدونم چه مرگمه
که هیچکی عشقمو ندید
شاید همین جهنمه

همه فقط میان برن
انگار همه مسافرن
اون از تموم باورم
اینم از عشق آخرم

مگه من چند نفرم که نشکنم زیره غمش
چجوری تنگ نمیشه برام دل خیره سرش
من هنوز نفهمیدم چی میشه که همه میرن
مگه من چیم کمه که جایی ندارم توو دلش

نبرد اون فقط خودش و خنده ش و خودم و خنده مو برد
این گلو خشکیده پوسیده از بس که بغضمو خورد
یه ذره دل داشتم اونم که این دفعه بدجوری مرد