آرش عنقا مدیون

شبیه کابوسِ تو بیداری
پر بودم از یه بغضِ تکراری
با خنده هات ، آرامشم دادی
تنها شدم ، تو یادم افتادی
دنیای من از عشق خالی بود
این سال لعنتی چه سالی بود
من فکر می کردم نمی مونم
هرچی که دارم به تو مدیونم
"اینجا کسی جز تو
از بی قراری هام
چیزی نمی دونه
وقتی تورو دارم
حتی روزای سخت
کنارت آسونه
هرلحظه بی وقفه
ردّ نفسهامو
با عشق می گیری
ازاولش بودی
تا آخرش هستی
تو خودِ تقدیری"
زیباترین حقیقتی واسم
گره به قلبت خورده احساسم
از من به من نزدیکتر هستی
هیچ کس و غیر تو نمیشناسم