آرا صلاحی آبان

نری از پیشم که ریشم میسوزه بی تو
نری که پاییز شده خونه بدون تو
از سقف میاد برگای زرد رو فرش
خونه شده حال و هوای رشت

شدم یه کلبه تنها تو دل جنگل
که میسوزه تک و تنها و خالی دستم
شدم یه قایق خالی وسط دریا
شدم یه کول بر غمگین و بار من دنیا

نری از پیشم بری دیونه میشم
بری از هم میپاچم نرو لطفا بمون پیشم

شدم یه نیمکت خالی وسط آبان
که رگباره میزنه اینجا
نداره این پایان

بدون تو تموم شهر سرده و سنگه
اونی که میگه آروم باش وسط جنگه

نری از پیشم بری دیونه میشم
بری از هم میپاچم نرو لطفا بمون پیشم